Kiedy pożyczka podlega opodatkowaniu PCC
Kosztem zawarcia umowy pożyczki są nie tylko odsetki – może to wymagać zapłaty 2 proc. daniny. W celu ustalenia tego obowiązku podatnik lub jego księgowy powinni sięgnąć do przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1150; dalej: ustawa o PCC), podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC) podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Opodatkowaniu podlegają również zmiany wymienionych umów, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania PCC, a także orzeczenia sądów oraz ugody, jeżeli wywołują takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o PCC).
Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży – zgodnie z art. 4 pkt 7 tej ustawy – na biorącym pożyczkę. Podstawa opodatkowania określana jest jako kwota lub wartość pożyczki i podlega opodatkowaniu według stawki 2 proc. (art. 6 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o PCC).
Wskazana generalna zasada opodatkowania PCC umowy pożyczki nie oznacza jednak bezwzględnego obowiązku zapłaty podatku. Ustawa zawiera bowiem przepisy szczególne, modyfikujące ten obowiązek.
Po pierwsze, odwołując się do art. 1 ust. 4 ustawy o PCC, należy wskazać, że opodatkowaniu podlegają jedynie czynności cywilnoprawne, których przedmiotem są:
1) rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta